Whiplash ตีให้ลั่น เพราะว่าฝันยังไม่จบ (2014)

แอนดรูว์ นีมันน์ วัย 19 ปีใฝ่ฝันจะเป็นมือกลองแจ๊สที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก เทียบเท่ากับ บัดดี้ ริช แม้จะไม่ได้มาจากครอบครัวที่มีพื้นฐานทางดนตรีหรือความสำเร็จใดๆ โดยมีพ่ออย่างจิม ครูมัธยมปลายที่เป็นนักเขียนล้มเหลว แอนดรูว์กำลังเริ่มปีแรกที่สถาบันดนตรีเชฟเฟอร์ ซึ่งเป็นสถาบันดนตรีที่ดีที่สุดในสหรัฐอเมริกา ที่เชฟเฟอร์ การเป็นที่สุดหมายถึงการได้รับเลือกให้เรียนกับเทเรนซ์ เฟลตเชอร์ และได้รับคัดเลือกให้เล่นในวงดนตรีของเขา ซึ่งเป็นตัวแทนของสถาบันในการแข่งขันแจ๊ส จากการพบกันครั้งแรกที่ไม่ค่อยดีนัก แอนดรูว์รู้สึกประหลาดใจที่เฟลตเชอร์ขอให้เขาเข้าร่วมวง แม้จะเป็นตำแหน่งมือกลองสำรอง ซึ่งตอนแรกเขายินดีเป็นอย่างยิ่ง แอนดรูว์เรียนรู้เร็วว่าเฟลตเชอร์ใช้ความกลัวและการข่มขู่เป็นเครื่องมือ ไม่เคยยอมรับสิ่งที่เขาคิดว่าไม่ดีที่สุดเสมอ การเป็นที่สุดในความคิดของเฟลตเชอร์ไม่เพียงแต่หมายถึงการเล่นเก่ง แต่ต้องรู้ว่ากำลังเล่นดีหรือไม่ และถ้าไม่ดีต้องรู้ว่าผิดพลาดตรงไหน วิธีการของเขาสร้างบรรยากาศแห่งความกลัวและทุกคนต้องดูแลตัวเองภายในวง แม้กระนั้น แอนดรูว์ก็ทำงานหนักเพื่อเป็นที่สุด เขาต้องจัดลำดับความสำคัญในชีวิตและตัดสินใจว่าจะยอมสละอะไรเพื่อเป็นที่สุด คำถามอีกข้อคือ เขาจะทนต่อการถูกเฟลตเชอร์ทำร้ายจิตใจมากแค่ไหนเพื่อไปถึงจุดสูงสุด ซึ่งเขาอาจเชื่อว่าสามารถบรรลุได้ก็ต่อเมื่อผ่านเส้นทางที่เฟลตเชอร์เปิดให้เท่านั้น