Gandhi มหาตมะ คานธี (1982)

ในปี 1893 มหาตมะ คานธี ถูกไล่ออกจากรถไฟในแอฟริกาใต้เนื่องจากเป็นชาวอินเดียและเดินทางในตู้โดยสารชั้นหนึ่ง เหตุการณ์นี้ทำให้คานธีตระหนักว่ากฎหมายเลือกปฏิบัติต่อชาวอินเดีย จึงตัดสินใจเริ่มต้นการประท้วงอย่างสันติเพื่อเรียกร้องสิทธิของชาวอินเดียทุกคนในแอฟริกาใต้ หลังจากถูกจับกุมหลายครั้งและได้รับความสนใจจากทั่วโลก รัฐบาลยอมรับสิทธิของชาวอินเดียในที่สุด แม้ว่าจะไม่รวมถึงชาวพื้นเมืองแอฟริกาใต้ หลังจากชัยชนะนี้ คานธีได้รับเชิญกลับไปยังอินเดีย ซึ่งเขาได้รับการยกย่องเป็นวีรบุรุษ เขาถูกกระตุ้นให้ต่อสู้เพื่ออิสรภาพของอินเดียจากจักรวรรดิอังกฤษ คานธีเห็นด้วยและเริ่มการเคลื่อนไหวไม่ร่วมมืออย่างสันติในวงกว้าง โดยประสานงานกับชาวอินเดียหลายล้านคนทั่วประเทศ แม้จะมีอุปสรรคบางอย่าง เช่น ความรุนแรงต่อผู้ประท้วงและการถูกคุมขังของคานธี แต่การเคลื่อนไหวก็ได้รับความสนใจอย่างมาก และอังกฤษเผชิญกับแรงกดดันจากสาธารณชนอย่างหนัก อังกฤษอ่อนแอลงจากสงครามโลกครั้งที่สอง จึงยอมรับเอกราชของอินเดียในที่สุด ชาวอินเดียเฉลิมฉลองชัยชนะ แต่ปัญหาของพวกเขายังไม่จบ ความตึงเครียดทางศาสนาระหว่างฮินดูและมุสลิมปะทุขึ้นเป็นความรุนแรงทั่วประเทศ คานธีประกาศอดอาหาร โดยกล่าวว่าเขาจะไม่กินจนกว่าการต่อสู้จะหยุดลง การต่อสู้หยุดลงในที่สุด แต่ประเทศถูกแบ่งแยก มีการตัดสินใจว่าพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดียและภาคตะวันออกของอินเดีย (บังกลาเทศในปัจจุบัน) ซึ่งเป็นสถานที่ที่มุสลิมเป็นส่วนใหญ่ จะกลายเป็นประเทศใหม่ชื่อปากีสถาน (ปากีสถานตะวันตกและปากีสถานตะวันออกตามลำดับ) มีความหวังว่าการสนับสนุนให้มุสลิมอาศัยอยู่ในประเทศแยกต่างหากจะลดความรุนแรง คานธีคัดค้านแนวคิดนี้และยินดีให้โมฮัมหมัด อาลี จินนาห์ เป็นนายกรัฐมนตรีคนแรกของอินเดีย แต่การแบ่งอินเดียยังคงดำเนินต่อไป คานธีใช้ช่วงเวลาสุดท้ายในการสร้างสันติภาพระหว่างทั้งสองชาติ ทำให้เขาถูกผู้เห็นต่างหลายคนจากทั้งสองฝ่ายโกรธแค้น ในที่สุดคนหนึ่งก็เข้าใกล้พอที่จะลอบสังหารเขาได้